Ojcem...? - rozdział 21

- No to Lucy opowiadaj. Co się stało? - spytała z zaciekawieniem Erza siadając na brzegu łóżka.

Blondwłosa dziewczyna chwilę zastanowiła się po czym z radośnie odpowiadziała:

- Nic wielkiego. Już w porządku. 

Jednak jeszcze nie wiedziała W jak poważnej jest sytuacji.

*

Natsu stał oparty głową o ścianę jednego z wielu szpitalnych korytarzy. Dłonie zaciśnięte w pięści opierał na szyi. Przerażony, pusty wzrok kierował na wyłożoną kafelkami podłogę. Coraz częściej trudno było mu złapać oddech. I pomyśleć, że przed chwilą już wyobrażał siebie  Lucy i dziecko które miało się narodzić jako jedną, szczęśliwą rodzinę... Teraz jednak został postawiony przed jakże trudnym wyborem. Wspomniał słowa lekarza: "Niestety dzisiejsza medycyna tylko na tyle nam pozwala...". Mówił tak jakby żyli w Edolasie... Jakby nie mieli dostępu do magii... Z całej siły walną pięścią o ścianę, tak, że odrobina zaschniętej  farby spadła na kafelki.
- Co robisz idioto? - usłyszał oburzony, znajomy mu głos - Co ty tu tak sterczysz? Dziewczyny na sali czekają..
Chłopak powoli nie odwracając głowy spojrzał na Graya stojącego na schodach z dużym kartonem. Z powrotem opuścił mętny wzrok nie odpowiadając.
- Stało się co? Bo nie wyglądasz najlepiej... - mrukną od niechcenia granatowowłosy. - Odpowiesz, kretynie?
- Co ja mam zrobić...? - spytał jakby sam siebie szeptem ledwo ruszając ustami.
- Co powiedziałeś? - Gray jakby nie dosłyszał słów chłopaka. Jednak Natsu nie powtórzył tylko upadł na ziemię siadając na nogach (tak jakby przyklęknął). - E stary! Co ci?!
- Nic się nie da zrobić, co.....? - Tu głos mu się załamał. Oparł ręce o kafelki i uśmiechną się lekko. - Nic.. Nic nie za się zrobić...? Hy..? 
Gray spojrzał na chłopaka z zaskoczeniem i zdziwieniem. Nagle ten wybuchną głośnym szaleńczym... śmiechem. Prawą ręką  lekko przerzedził włosy.
- Ej! Natsu?! No jest?! Weź się otrząśnij! - krzykną granatowowłosy potrząsając przyjacielem. - WEŹ SIĘ OPANUJ!
Ręka chłopaka uniosła sie lekko w górę po czym uderzyła Natsu w twarz. Ten pod wpływem uderzenia obrócił głowę i zamarł w bezruchu. Zapanowała nieprzyjemna cisza, którą po chwili przerwał Gray:
- Co ty odwalasz?! - spytał lecz nie uzyskał jednoznacznej odpowiedzi:
- Gray, powiedz mi: od czego są lekarze?
Ten spojrzał na niego ze zdziwieniem, chwile pomyślał i odpowiedział:
- No od... leczenia nie? Od ratowania zdrowia i życie innych...
Natsu cicho westchną po czym z oburzeniem wrzasnął:
- Do dlaczego, do cholery, nie umieją ocalić 2 istnień na ziemi, co?!
I znów ta cisza - okropna przepełniona cierpieniem cisza.Gray zupełnie nie rozumiał o co chodziło kumplowi. Po drugie nigdy nie widział go w takim stanie. To był przerażający widok: Natsu, który jakby się poddał. Przecież nadzieja u tego chłopaka zawsze gasła ostatnia... Natsu pozbawiony nadziei... Gdyby nie widział tego teraz nie uwierzyłby. Nigdy.

*

- Enny to Erza. Erza to Enny. Poznajcie się. - przedstawiła dziewczyny sobie na wzajem. 

- Miło poznać. - powiedziały kobiety jednocześnie zaczynając długą i wesołą rozmowę. 

- A właśnie Lucy. - zaczęła szkarłatnowłosa - Kiedy wyjdziesz ze szpitala?

Blondynka zamyśliła się chwile po czym odpowiedziała:

- Myślę, że za jakieś 5-6 dni.. Muszą mi  zrobić jakieś przeglądy..

- Ale szczerze po co? Mówiłaś, że tylko zemdlałaś...

Enny spojrzała na dziewczyna zdziwiona po czym niepewnie zapytała:

- Nie mówiłaś jej...?

Lucy jakby się zmieszała. nerwowo zaczęła miotać wzrokiem po pokoju poszukując jakiegoś wyjścia z sytuacji. Już miała coś powiedziec gdy nagle na sale wpadł ten sam lekarz.

- Nie było tu może tego różowowłosego idioty? - spytał oburzony.

- Natsu? - zastanowiła się Erza marszcząc brwi.

- Mniejsza o to jak się nazywa... - zniecierpliwiony mężczyzna machną bezsilnie ręką. - był tu?

Dziewczyny spojrzały po sobie po czym przecząco kiwnęły głowami.

- Czy coś się stało?- spytał Lucy wstając z łóżka i opatulając się szlafrokiem.
- Tak! Dużo się stało! - powiedział zdenerwowany lekarz przejeżdżając dłonią po twarzy.
Nagle drzwi na sale otworzyły się i do środka pomieszczenia wszedł Gray niosący pudło z papierami a zaraz za nim Natsu pusto gapiący się w podłogę. Doktor szybko podszedł do niego i chwycił go za kołnierz. 
- Co ty na litość boską odwalasz?!
Blondynka spojrzała na całą tą sytuacje zaszokowana i szybko spytała:
- Co on zaś narobił?
Mężczyzna jakby ją zignorował i tylko powiedział:
- No, brawo. Już ja ciebie widzę w roli ojca.
Na sali zapanowała teraz nieprzyjemna cisza. Gray i Erza gapili się w lekarza trzymającego Natsu za kołnierz. Ten tylko odwrócił wzrok i nic nie powiedział. Lucy miała ochotę gdzieś się ulotnić. szkarłatnowłosa przerwała tą cisze.
- Ojcem..? - spytała niepewnie uśmiechając się. - Niby kogo? Niby .. niby z kim...?
Doktor spojrzał na nią zdziwiony po czym wskazał na stojącą niedaleko Lucy.
Wszyscy spojrzeli na nią zaszokowani.